To nie kwestia zamieszkania,
To nie kwestia bycia z kimś,
To jest sprawa zaufania,
Że się życie zmienia w pył.
Rozsypały się marzenia,
Nawet zdrowie się zgubiło,
Nie zostało do stracenia,
Nic, co kiedyś się ceniło.
Zagubiły się gdzieś słowa,
Wszystkie przytulenia ciepłe,
Już nie klei się rozmowa,
Pragniesz uciec gdzieś najlepiej.
Nie przywrócisz romantyzmu,
Żałość łzy już wysuszyła,
Życie cechy ma komizmu.
Więc, samotnie będę żyła.
Moja 89letnia niepełnosprawna Mama właśnie kilka dni temu podjęła decyzję o odejściu z tego świata.Nie chce jeść.Nie chce nic.Chce tylko spokojnie umrzeć.Stało się to po tym,jak jej ukochany syn zabrał jej po raz kolejny emeryturę i oznajmił,że koniec już z robieniem prezentów itp..Mama chciała dać mi 50 zł na moje 60.urodziny...Dotarło do niej,że ma syna-kanalię i coś pękło.Ewa
OdpowiedzUsuńEwo, bardzo Ci współczuję i Twojej mamie też. Dlaczego jest tyle zła na świecie. Moje problemy stały się małe w porównaniu z tym co napisałaś. Znam tylko Twoje imię, nie znałam Twoich problemów, Ściskam Cię chociaż wirtualnie i życzę Ci wszystkiego lepszego z okazji urodzin. Trzymaj się.
UsuńDziękuję Ci serdecznie,dobrze że choć tutaj możemy się podzielić smutkami,mam ciągle nadzieję,że jak ten kotek na lince będziemy się choć od czasu do czasu wesoło huśtać..Moja rodzina to katastrofa totalna.Jestem trzecim,niechcianym dzieckiem,niechcianym od 60 lat i 5 dni:)A to i tak nie wszystko,ale-liczy się to co jest i będzie.Czasu jest niewiele,oni chyba tego nie rozumieją.
OdpowiedzUsuńWitaj, Czasem myślę, że się niepotrzebnie tutaj uzewnętrzniam. Zaczęłam przed laty/ nie ma już tego bloga, bo zlikwidowali platformę/ wyrzucałam z siebie te bóle tak anonimowo, z nadzieją, że pomoże. Może i tak jest. Jesteśmy takie posiniaczone razem. Czy Ty też piszesz swojego? Trzymaj się.
UsuńNie,nie mam bloga,uwielbiam za to czytać interesujące treści przekazywane przez innych,czerpać z nich mądrość i wskazówki a czasami coś przekażę od siebie,szkoda tylko że nie zawsze coś optymistycznego.W każdym razie-warto pisać...I nigdy nikogo nie obrażać i dołować,brrr.Ewa
OdpowiedzUsuńPiękny wiersz i taki mądry. Wspaniała by z niego była piosenka.
OdpowiedzUsuń