Wiesław Myśliwski - " Nagi Sad"

            Wiesław Myśliwski rocznik mojej mamy, 1932, wywodzi się z mieszczańskiej rodziny, ojciec był oficerem, brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej w 1920 roku, potem  był urzędnikiem. Matka była wychowanką Uniwersytetu Ludowego, w młodości aktywnie działała w ZMW „Wici”. Nie znałam tego piosarza, o którym pisze się, wybitny twórca, wszak otrzymał wiele nagród, w tym dwukrotnie Nagrodę Literacką Nike. Po jego książkę sięgnęłam, po przeczytaniou kilku cytatów z jego twórczości gdzieś w necie. 

Że szczęścia należy szukać w sobie a nie naokoło. Że nikt go człowiekowi nie da, jak sam sobie go nie da. Że szczęście jest nieraz bliziutko, może w tej ubogiej izbie, gdzie się całe życie żyje, a ludzie Bóg wie gdzie go szukają.

 ("Kamień na kamieniu")

         Tak się złożyło, chociaż to nie przypadek, bo sama wybrałam tą książkę, że pierwsza którą przeczytałam ,/ narazie jedyna / to "Nagi Sad", będąca debiutem literackim pisarza z 1967 roku.  Jest to opowieść o miłości ojca i syna, wyrażana w milczeniu, domysłach, drobnych gestach, gdzie syn próbuje sprostać marzeniom ojca. Jest to monolog bohatera, syna, koncentrujący się na przeżyciach, odczyciach, wyobrażeniach. Fabuła staje się mniej istotna, jednak równie ważna. Pokazuje zwiazki pomiedzy ludźmi, tymi najbliższymi ale też dalszymi. Osoby inne, poza ojcem są tylko lekko zarysowane, bo to opowieść o relacji ojca i syna. Jest to też pewnego rodzaju studium psychologiczne ludzi żyjących w pewnej oddalonej od nas epoce, lecz jej wymowa jest ponadczasowa. Chociaż czas z książki nie jest moim czasem, wielokrotnie utożsamiałam się z przeżyciami bohatera, jednak w powiązaniu nie z ojcem, a z matką. Może to już tak jest, że ojciec i syn, a matka i córka. W książce znalazłam swoje przeżycia, może więc autor chciał nam powiedzieć, że to co najistotniejsze nigdy się nie zmienia, bez względu na czas, ludzi i otoczenie. Po przeczytaniu tej pozycji, myślę, że  książki  Wiesława Myśliwskiego nie są dla każdego. Ta wymagała  skupienia, chwilami miałam jej dość, a jednak wciągała i nie dlatego, abym czekała co wydarzy się dalej, a jednak zawarte w niej myśli przyciągały, wabiły do samego końca.

         I cytat.

" ...ciasne są granice, które pragnieniu ludzkiemu zakreśla życie."