Cisza i zaproszenie

Cisza

Pomiędzy nami zaległo milczenie

cisza niedopowiedzianych słów

ogarnia przestrzeń zwykłego dnia

jak śnieżna biel

jak biały chłód

i wymijamy się w milczeniu

codziennie wiele...

wiele razy

bez gestów pustych

bez nadziei

nic się nie może przecież zdarzyć

Autora wiersza niestery nie znam.

            Ty czekasz, a według mnie się przecież dzieje nasze życie. Tak niewiele a jednak bardzo dużo.

Za (w) proszenie

Czekaj, jak co dzień z kubeczkiem kawy

Kruchą bułeczką, stokrotką w klapie

Nałap promyków w szklany wazonik

A ja na pewno nic nie przegapię

W sercu od zawsze masz rezerwację

Nikt nie zamieszkał, choć klucz zgubiłeś

Poszukaj pilnie, a gdy już znajdziesz

Lekko otworzysz, nie rób na siłę

Swój świat tu znajdziesz, świat wymarzony

Księgi bajeczne w tomy spisane

Kuszą urokiem, uwodzą chwilą

I małym kwiatkiem w klapę zatkanym

Popatrz do lustra, czy szczęście widzisz?

Nawet stokrotka, główkę unosi

Tak niecierpliwie wyglądam chwili

Kiedy mnie wreszcie zechcesz zaprosić?

Autor również  jest mi nie znany.