" Ucho Igielne" to kolejna medytacja nad ludzkim losem, pamięcią, historią, a przede wszystkim konfrontacją młodości ze starością i tęsknocie za upływającym czasem. Tłem powieści, jak zwykle u Myśliwskiego, są dobrze nam znane wydarzenia z historii Polski. Los bezimiennego bohatera jest uniwersalny. To historia nie tylko człowieka, to historia pokolenia żyjącego w określonym czasie. Książka stworzona ze strzępków wspomnień, bohatera i osób z którymi związało go jego życie. Czasem ich pamięć gdzieś się spotyka, innym razem nie. Pamiętamy to co chcemy i w konfiguracji idealnie nam pasującej. Czym więc jest prawda historyczna? To sentymentalna podróż po dawnych czasach. "Ucho igielne jest kolejnym przykładem wyższości języka, nad treścią. Jest prawdziwą czytelniczą ucztę dla szukających mądrej, refleksyjnej lektury o ludzkim losie, miłości, przeznaczeniu, pamięci i sensie istnienia.
" Pustka to najgorsze co może nas spotkać. Zaradzić jej tylko można, żyjąc w czyimś życiu".
" Młodość to wiara, że zawsze się będzie młodym"
" Może samotność sobie sami zadajemy, jako niezgodę na świat, w którym przyszło nam żyć"
" Młodość nigdy nie przemija. To ciała nasze przemijają"
I ten najbardziej mi bliski.
" Bóg powinien być kobietą. Bo kto rodzi świat? Kto cierpi za świat? Kobieta. Ona jest naszym losem. My, mężczyźni jesteśmy tylko od wojen, rewolucji i różnych zawieruch.Nasza siła to tylko złudzenie.Bóg przelał swoją moc na kobiety"
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz