Przed i Po

               Czy Po / koronawirusie/, jeśli takie Po oczywiście będzie, będzie tak jak Przed?

Pytanie retoryczne, ale możemy się zastanowić. Moim zdaniem dużo się zmieni. Teraz w obliczu zagrożenia poznajemy ludzi, poznajemy siebie nawzajem i dajemy sobie odpowiedź jaki to człowiek. Bo na przykład jacy to ludzie, którzy nie przestrzegają "siedź w domu", bo muszą chodzić do sklepów, na pytanie czy syn, który musi jeździć do pracy i stykać się z ludźmi, może u nich zamieszkać, aby nie narażać żony opiekującej się malutkimi dziećmi, unikającej jakichkolwiek kontaktów, odpowiadają " możnaby pomyśleć". Ja odpowiedziałabym od razu Tak. Co to za kobieta, matka, babcia, która jest niezadowolona, że syn nie chce z nią pojechać na działkę, bo wie, że ona spotyka się z ludźmi, a on chce chronić swoją rodzinę? Przykładów mogłabym podawać wiele.  Wiele ludzi się przeprowadza na czas epidemii, aby w maksymalny sposób złagodzić, ochronić swoich bliskich. Inni zawodzą, bo liczą się pieniądze i własne wygody, przyjemności. W internecie krążą dowcipy, bo dlaczego nie. Każdy temat jest dobry, ale te dowcipy mogą stać się prawdą. 

               To dowcip, ale jest to też czas głębokiej refleksji nad naszym życiem, nad empatią dla drugiego człowieka, nad tym, co w życiu najważniejsze. Ktoś z przyjaciól przesłal mi wiersz mieszkającej we Włoszech Polki  D. Aouadhi . Uważam, że jest przepiękny.

Nadeszła ta chwila i zatrzymał się świat

Na tę jedną chwilę.. Której zawsze brak

Na ten jeden uśmiech… jeden czuły gest

Na wytarcie łez.. Starej piosnki tekst

Zatrzymał się świat, bo za szybko biegł

Już nie widział traw, nie szanował drzew

W pośpiechu, bez uczuć, bez gestów i słów

Biegał do wieczora i od rana znów

Bez bajki dla dziecka, bez kwiatka dla mam

Na dzwonek budzika, w inny wymiar…

Sam bez słowa otuchy i ślepy na ból

Gdzie pieniądze Bogiem, gdzie mobilny król

I nastała cisza… Przebudzenia czas

Gdy docenisz siebie i dostrzeżesz nas

Gdy na chwilę przystaniesz- odnajdziesz chwilę

Utulisz matkę… Docenisz dziewczynę

Z dzieckiem porozmawiasz-nareszcie w realu

Dziadka uściskasz nie kupę metalu

Z babcią pożartujesz też bez klawiatury

W mózgu pozalepiasz niepamięci dziury

Zatrzymał się świat w obliczu trucizny

Bo ziemia – nasz świat musi leczyć blizny

Gdy morowy swąd wypływa z czeluści

I tym razem ziemia… już nam nie popuści

Zapomniały dzieci, że podorastają

że tu gośćmi są i wciąż długi mają

Teraz przyszła chwila i nas zatrzymała

By ludzka istota wreszcie pomyślała,,

                           Czy  Po  będzie takie jak  Przed   ?
         Ale, żeby to Po nastąpiło musimy się postarać.  Wszyscy. 

Zostań w domu

( Dorota Kluska)

Być bliżej, to trzymać się z dala

być dalej, by wspierać człowieka...

Być razem, choć teraz osobno

zrozumieć i zostać, poczekać...

Dla siebie, dla innych, dla świata,

choć tyle dziś złego się dzieje...

Poczekaj, zostań i zrozum

a w sercu zachowaj nadzieję...

By wspólnie - osobno wytrwać

i krzywdy nie zrobić nikomu...

By wrócić do codzienności

poczekaj... i zostań dziś w domu...