Halloween, powaga czy zabawa.

               Już dawno skończyła się nasza izolacja od zachodu. Podróżujemy, poznajemy, zapożyczamy. Zwyczaje też. Jednym z nich to halloween. Gdzie coś takiego w czasie mojego dzieciństwa. Ba, nawet dzieciństwa mojej córki. Wtedy chodziło się z szopką przed Bożym Narodzeniem, ale " cukierek albo psikus" nie był znany. Halloween to też przebieranki, straszące gadżety.  A skąd właściwie się wzięło to święto? Jak się zagłębimy w historię, to nie jest to tak naprawdę żaden nowy wymysł. Odgrzebane ze starych tradycji Słowian i Celtów, no i przystosowane do naszych czasów. Nazwa sprowadza się do " wigilia Wszystkich Świętych" i tematyka dotyczy śmierci i zjaw,  a zwyczaj, który jest najpopularniejszy w Stanach Zjednoczonych, pochodzi z Europy. Chodzi o celtyckie święto sprzed 2000 lat, Samhain.  Celtowie zamieszkiwali tereny Anglii, Irlandii, Szkocji, Walii i północnej Francji. Koniec prac polowych, koniec października to był ich koniec roku.  Można było obserwować zmianę pór roku i wierzono, że w tym czasie granica między światem żywych i umarłych zanika, i nas odwiedzać  mogą duchy.  Stąd zwyczaj ubierana przerażających masek, które miały odstraszyć błąkające się dusze.  Był to czas wróżb, które u nas przypadają później, Katarzynki, Andrzejki.

              A dynie?

To z irlandzkiej legendy o sprytnym Jacku, który przechytrzył diabła. Bohater legendy żył  hulaszczo, a po śmierci nie został wpuszczony do nieba. Udał się wtedy do piekła, ale diabeł, zgodnie z wcześniej zawartą umową, nie mógł przyjąć jego duszy, więc wygonił go, rzucając w niego rozżarzonym węglem. Jack wsadził węgiel do wydrążonej tykwy, by nie zmarznąć i od tamtej pory jego dusza błąka się po świecie z lampionem. Dziś tykwy  zastąpiono dyniami, mają one odstraszać złe duchy.

         W niektórych kręgach zabawy te  / tak, ja to nazywam zabawą i nie wiedzę w tym głębszego sensu/ są krytykowane. A co może być zdrożnego, że zrobię sobie z dyni lampion dekoracyjny, że poprzyczepiam tu i ówdzie  sztuczne pająki, nietoperze i pajęczyny. Mnie to kojarzy się z jesienią.

         Dla zbierania cukierków, które według mnie jest tylko dziecięcą zabawą, znaleziono porównanie. Odgrzebano informacje o chrześcijańskim zbieraniu „ciasta duszy”, co oznaczało, że  wierzący chodzili po domach i prosili o ciasto, a ten, kto dał im największe, mógł liczyć na gorliwe modlitwy w swojej intencji. Inne podania mówią  o ciastach, które miały być przeznaczone dla zmarłych, a wydrążone, świecące dynie  miały  być wskazówką dla poszukujących ciasta duszy.

          Bawiąc się w halloween  nie zapominamy przecież o kultywowaniu pamięci naszych  zmarłych.  Pierwszego listopada, przechadzając się po cmentarzu, widzimy tysiące płomieni tlących się w kolorowych zniczach. Są to relikty ognisk ku czci dusz przodków. Płomienie symbolizują w ten sposób pamięć.  Póki tli się ogień, zmarli istnieją w naszych wspomnieniach.