Przemoc domowa

          Przemoc wobec kobiet jest zjawiskiem społeczno-kulturowym obecnym w różnych społecznościach. Praktycznie we wszystkich społeczeństwach prymitywnych rola kobiet jest drugorzędna, kobiety reprezentują niższy status od mężczyzn i nie mają żadnych praw, a konsekwencją tego jest przemoc w rodzinie. W XXI wieku wciąż  istnieją bariery społeczne w pracy, które dla kobiet są trudne do przezwyciężenia. Są one spowodowane przede wszystkim patriarchalnymi stosunkami panującymi w domu rodzinnym. Niestety zdarza się to też w naszej kulturze, ze strony wykształconych, dobrze sytuowanych osób.

Przemoc w rodzinie może trwać przez długi czas. Dlatego należy podjąć wszelkie możliwe kroki, aby pomóc ludziom, którzy zostali nią dotknięci.

          Wbrew temu co często się myśli,  przemoc w rodzinie to nie tylko aspekt fizyczny. Może dotyczyć również wykorzystywania seksualnego czy  znęcania się emocjonalnego, psychicznego. Takie sytuacje pozostawiają bolesną bliznę przez długi czas, a być może nawet na całe życie. Jakie są długoterminowe skutki przemocy domowej?

1/ obniżenie własnej samooceny

         Każdy, kto dopuszcza się aktu przemocy ma potrzebę zachowania kontroli nad swoimi ofiarami. Obniżenie samooceny ofiary sprawia, że  uzależnia się ona od drugiej osoby i dlatego pozostaje dłużej w związku. Próbując wydostać się z takiej sytuacji, kobiety muszą przez wiele lat kontynuować walkę z negatywnym doświadczeniem i tylko nielicznym udaje się z tego wyjść. Powinniśmy pamiętać, że kobiety mają możliwość wyjścia z sytuacji i prawo do normalnego życia i zasługuje na traktowanie z szacunkiem.

2/ Wrogość i negatywne nastawienie

        Jest to kolejny skutek wynikający z przemocy domowej, który może  manifestować się brakiem zaufania do ludzi i wobec sytuacji życiowych. Kobiety, które doświadczyły tego rodzaju przemocy czują się ciągle zagrożone, muszą stale walczyć o swoje bezpieczeństwo i martwić się o wszystko. W wyniku tego ich charakter się zmienia, a one same stają się bardzo oziębłe i drażliwe. W niektórych przypadkach ofiary przemocy rodzinnej mogą w końcu  same przejawiać agresywne zachowania. Badania naukowe i medyczne pokazują, że wrogość może powodować tendencję do zwężania się tętnic, co z kolei może zwiększać ryzyko wystąpienia problemów z sercem. Ofiary mogą izolować się od społeczeństwa, a taki stan może mieć wpływ na ich przyszłe związki i stwarzać poważne problemy z przyszłymi partnerami.

3/ Przemoc prowadzi do depresji

         Jest to jedna z najważniejszych chorób, która może dotknąć kobietę z takim bagażem doświadczeń. Ma to związek przede wszystkim z chronicznymi bólami, zawałami serca, przedwczesnym starzeniem się, osłabieniem układu odpornościowego, a nawet chorobą Alzheimera. Najczęściej problem polega na tym, że osoby z otoczenia ignorują większość objawów depresji. Myślą, że to co wydarzyło się w przeszłości nie może mieć tak dużego wpływu na zachowanie. Przypisują to do czegoś bardziej przyziemnego,  na przykład codziennego stresu.

4/ Są też konsekwencje przemocy seksualnej. 

            To przede wszystkim choroby przenoszone drogą płciową np. HIV, zapalenie jelita grubego, ból miednicy, bóle głowy, problemy z chodzeniem i wykonywaniem codziennych czynności czy  zespół jelita drażliwego.

        Przemoc w rodzinie trzeba zakończyć. Aby jej zapobiegać i leczyć jej skutki należy zrozumieć jej wpływ. Nie pozwalajmy na znęcanie psychiczne. Protestuj, jeśli ktoś cię krzywdzi. Jeżeli ktoś nie rozumie, że możesz czuć się zraniona, to znaczy, że brak mu empatii i inteligencji emocjonalnej.

     Znęcanie się niekoniecznie musi być związane z przemocą fizyczną lub znęcaniem psychicznym. Może przyjmować łagodne formy,  że nawet nie wiemy, że jesteśmy jego ofiarą,  ale wraz z upływem czasu wyniszcza nas od środka. Mówimy wtedy o atakach nie bezpośrednich, ale o podtekstach. To też jest znęcanie się, ale zakamuflowane. Jeżeli trwa wystarczająco długo, niszczy naszą samoocenę i wiarę w siebie. I mowa nie tylko o naszych partnerach.  Udział w tym może brać nasza najbliższa rodzina, rodzice. Powinniśmy nauczyć się rozpoznawać jak wygląda tego typu znęcanie i jak przed nim się bronić się.

        Na czym polega “znęcanie zakamuflowane”? Też nie podejrzewałabym, że niektóre zachowania zaliczać można do przemocy. Na przykład, gdy ktoś wielokrotnie mówi ci że jesteś ciamajdą, niezdarą, że masz dwie lewe ręce, nie nadajesz się do niczego. Jest to zakamuflowane znęcanie się, które wywołuje brak wiary w siebie i niską samoocenę. Również ironizowanie i prześmiewcze komentarze, kiedy stają się częste, robią nam psychologiczną krzywdę i czujemy się bezbronne.

          Jak reagować na tego typu znęcanie się?

Przede wszystkim, trzeba zdać sobie sprawę, że słowa mogą być równie krzywdzące co uderzenie w twarz. Rany wewnętrzne bolą tak samo, dlatego  powiedzmy na głos, że te słowa nas krzywdzą i nie chcemy, żeby sytuacja się powtórzyła. Jeżeli ktoś mówi o nas coś, co nie jest prawdą, brońmy się. Jeżeli są takie osoby, które zawsze żartują sobie naszym kosztem, powinniśmy trzymać się od nich z daleka.

        Znęcanie psychiczne ma to do siebie, że inni nie widzą wyrządzonej krzywdy. Tutaj nie zrobi się obdukcji.

         Osoby toksyczne przynoszą cierpienie. Nie ma sensu mieć ich w swoim życiu.