Tak jakbyś nie chciał swym odejściem smucić
tak jakbyś wierzył w godzinę rozstania,
że masz niebawem z dobrą wieścią wrócić.
Kś. Twardowski
Piękne słowa księdza Twardowskiego, ale my żegnaliśmy się przy każdym rozstaniu, jakby miało być już ostatnie, bo takie być mogło, bo takie zawsze być może, nie tylko w chorobie. Na co dzień o tym nie myślimy, ale w naszym przypadku mieliśmy tego pewną świadomość. Byłeś pogodzony, czekałeś, a ja to zaakceptowałam. Mówiłeś, nie płacz, tak być musi, będzie dobrze. Było Ci przykro, że zostawiasz mnie samą z problemami, więc ja mówiłam, nie martw się, poradzę sobie. Już się wszystko dopełniło. Dzisiaj zapalam Ci światełko, zmówię modlitwę. Jesteś już bezpieczny.
Nadszedł czas ciszy i zadumy. Wszyscy niezależnie od tego, w co wierzymy odwiedzamy cmentarze i miejsca śmierci drogich nam osób, odwiedzamy groby bliskich nam zmarłych. Zapalamy znicze i modlimy się przy mogiłach.
OdpowiedzUsuńDroga Elu, przesyłam dla Ciebie uściski:)