Według Wikipedii smutek to emocjonalny ból powiązany z uczuciem niekorzystnej sytuacji, stratą, rozpaczą, żałobą, żalem, bezradnością oraz rozczarowaniem.
Smutku trzeba się nauczyć – a dokładnie nauczyć się rozumieć tę emocję. Pozwolić na nią. To nie jest łatwe – nikt nie lubi smutku, zupełnie jakby był zaraźliwy. Chcemy jak najszybciej od niego uciec. A przecież nawet smutek jest nam potrzebny. Potrzeba czasu, aby dać sobie pewne rzeczy przeżyć.
Smutek nie jest jednowymiarową emocją i ma warstwy, które warto zrozumieć.
Smutek, daje ci czas, którego wcześniej nie miałeś. Pozwala odizolować od nadmiaru bodźców, wycofać się do wewnątrz siebie, aby móc być z własnymi myślami. Możesz przeżyć to, co sprawiło, że odczuwamy niepokój czy załamanie.
Smutek przekierowuje energię. Bernard Thierry, biolog i fizjolog, znawca negatywnych emocji, uważa, że smutek wywołuje wewnątrz nas swoisty stan hibernacji. Przestajesz koncentrować się na zwykłych codziennych czynnościach. Taka apatia po prostu chroni energię i nadaje priorytety sprawom, które są w danym momencie najbardziej dla nas istotne.
Smutek bywa potrzebny. Łatwiej jest rozwiązywać kłopoty, gdy istnieje świadomość prawdziwych potrzeb. Smutek uczy nas czasem najwięcej o nas samych.
Smutek jest tęsknotą. Przewlekły smutek bywa jednak niebezpieczny, zwłaszcza, że lubi się za nim ukryć depresja. Ale smutek bywa również twórczy, bo w danej chwili pozwala tworzyć sztukę, muzykę, pisać osobiste teksty, aby w ten sposób przerobić i nazwać towarzyszące nam uczucia.
Smutek wzmacnia. Ludzie, którzy nie potrafią zrozumieć swojego smutku i nie podejmują żadnych działań, mają tendencję do pozostawiania swoich potrzeb w rękach innych ludzi. Ci, którzy potrafią radzić sobie ze smutkiem i są aktywni, łatwiej decydują o sobie i wzmacniają swoją psychikę.
Też uważam że trochę smutku od czasu do czasu jest potrzebna by docenić radość, zadowolenie, szczęśliwość
OdpowiedzUsuń