Kamizelka dla bobasa.

             Czas szybko leci. Ostatni rok zwłaszcza taki był. Biegł zbyt prędko i ani się obejrzeliśmy, a wnusi minął roczek. Zaczyna już chodzić, ma osiem zębów, uwielbia jeść obrane tylko ze skórki, całe jabłka i wiele, wiele można by jeszcze o niej pisać. Starsza pięciolatka była ostatnio u nas na pięć dni. Rzadko się spotykamy, więc tęskni i ten pięciodniowy pobyt był jak lekarstwo na tęsknoty. Ja po moich raczej światecznych robótkach ręcznych, zabrałam się za szydełkowanie. Tak właściwie robię to już od chyba początku grudnia, ale kiepsko mi idzie. Co zrobię, to popruję, bo wychodzi nie tak jak powinno, dlatego teraz jako przerywnik, dziergałam na drutach. Zrobiłam kamizelkę dla naszego rocznego bobasa.  Robiona w jednym kawałku, tylko zszywana na ramionach. Aż się zdziwiłam jak prędko mi poszło. I już będzie ciepełko na małe placki po wyjściu z łóżeczka.

           Teraz mam zamówienie na różową, rowerową, pod kolor roweru, bezpośrednio od rowerzystki. Z tą nie pójdzie tak predko, bo rozmiar znacznie wiekszy. 

Zima jeszcze trwa

            Dzisiaj znowu z rana sypnęło śniegiem. Mięciutkim jak puch. Niestety w południe  ze świeżego puchu już nic nie zostało. Leży jeszcze ten z przed tygodnia, a może i dłużej. Mróz był u nas wtedy prawie dwudziestostopniowy. Ciekawe, czy stęsknionym do budzenia się roślinkom nie narobił szkody. Okaże się to wkrótce. A narazie spacer po ogrodzie.

Jak na przedwiośniu

Okropne znaki zodiaku

 

Lew

Lwom wydaje się, że wygrana zawsze im się należy. Dlatego walczą do samego końca, często przy okazji raniąc boleśnie osobę reprezentującą drugą stronę konfliktu. To chyba najbardziej arogancki, zaborczy i zazdrosny znak. Przy tym Lwy wcale nie chcą się zmieniać, a wielu z nich egocentryzm traktuje w kategoriach zalety. Jakby tego był mało, osoby spod tego znaku są obrażalskie, skore do chowania urazy oraz tak pewne siebie, że zdanie innych mają za nic. Nie potrafią też panować nad emocjami, co może mieć bardzo przykre konsekwencje.

Koziorożec

Ciągłe narzekania, czarnowidztwo i pesymizm to cechy typowe koziorożca, które naprawdę potrafią uprzykrzyć innym życie. Oprócz tego osoby urodzone pod tym znakiem bywają oschłe, obcesowe oraz nerwowe. Wielu Koziorożców popada w pracoholizm i w konsekwencji traci kontakt z rodziną. W domu oczekują wyłącznie spokoju, rzadko się angażują. Jakby tego mało, Koziorożce są uparte i zawsze chcą stawiać na swoim. Brzmi jak gotowy przepis na nieustające kłótnie, prawda?

                    A co może wyniknąć z połaczenia takich znaków?

Nie narzekaj

 

Wyobraź sobie, że urodziłeś się w 1900 roku.

Kiedy masz 14 lat

Rozpoczyna się I wojna światowa

i kończy się, gdy masz 18 lat

z 22 milionami zabitych.

Wkrótce potem światowa pandemia

grypa zwana „hiszpańską”,

zabija 50 milionów ludzi.

Wychodzisz żywy i bez szwanku,

masz 20 lat 

W wieku 29 lat przetrwasz globalny kryzys gospodarczy, który rozpoczął się wraz z upadkiem giełdy nowojorskiej, powodującym inflację, bezrobocie i głód.

W wieku 33 lat do władzy doszli naziści.

Masz 39 lat, gdy zaczyna się II wojna światowa

i kończy się, gdy masz 45 lat

6 milionów Żydów zginęło podczas Holokaustu (Shoah).

W sumie ponad 60 milionów zabitych.

Kiedy masz 52 lata, zaczyna się wojna koreańska.

Kiedy masz 64 lata, wojna w Wietnamie zaczyna się i kończy, gdy masz 75 lat

Dziecko urodzone w 1985 roku myśli, że jego dziadkowie nie mają pojęcia, jak ciężkie jest życie,

choć ocaleli z różnych wojen i katastrof 

Chłopiec urodzony w 1995 r., Który ma teraz 25 lat, myśli, że to koniec świata, gdy jego paczka z Amazon idzie dłużej niż trzy dni lub gdy nie dostanie więcej niż 15 „Lubię to” za publikowanie zdjęć na Facebooku lub Instagramie. .

W 2020 roku wielu z nas żyje w komforcie, ma dostęp do różnych źródeł rozrywki w domu i często ma więcej, niż potrzebujemy.

Ale ludzie narzekają na wszystko.

Mimo to mają prąd, telefon, jedzenie, ciepłą wodę i dach nad głową.

Nic z tego nie istniało w przeszłości.

Ale ludzkość przetrwała znacznie poważniejsze okoliczności i nigdy nie straciła radości życia.

Może czas być mniej samolubnym ?

przestać narzekać i płakać.

(Anonimowy) 

Sobota

 

                              Ja nie śpię, ja się tylko wyleguję.

Emily Giffin - " Siedem lat później"

                  Dwie kobiety. Jedna jest  szczęśliwą żoną wziętego chirurga, matką dwójki dzieci, właśnie przerwała pracę, aby zająć się domem i rodziną. Druga samotnie wychowuje syna i pracuje w kancelarii adwokackiej. Obie prowadzą poukładane na swój sposób życie, do dnia, kiedy syn tej drugiej ulega poparzeniu w nieszczęśliwym wypadku i staje się pacjentem męża tej pierwszej. Co z tego wyniknie i jakie będą tego skutki to  treść tej książki. 

 Cytaty

" Stawiaj na swoim tylko wtedy,  kiedy to wygodne, w przeciwnym wypadku nie rób problemów, a ułatwisz sobie życie"

" Małżeństwo to jak wyprawa do restauracji ze znajomymi. Zamawiasz to co chcesz, ale  gdy patrzysz na talerze pozostałych, żałujesz, że nie podjęłaś innej decyzji"

" Gdy mężczyzna otwiera przed żoną drzwi samochodu, możesz być pewna tylko jednej z dwóch rzeczy: albo samochód jest nowy, albo żona"

 

Stacja Tokio Ueno - Yu Miri

              Japonia. Nigdy tam nie byłam, ale był tam mój mąż. A co wiemy o Japonii? Najczęściej to, co sprzedadzą nam oni sami. To co chcą sprzedać. Co sprzedaje się dobrze. A więc krótko, na podstawie wikipedii, okres który dotyczy czasu z książki. 

             Wejście w życie traktatu pokojowego w 1952 roku formalnie zakończyło okupację Japonii, ale już po II wojnie światowej, w latach 1947–1949, nastąpił tam gwałtowny przyrost naturalny. Spowodowany był on repatriacją 6,5 mln Japończyków z zagranicy, a także spadkiem umieralności na skutek poprawy jakości opieki medycznej i wzrostem liczby urodzeń. Japonia, której liczba ludności w połowie 2019 roku wynosiła 126,2 mln osób, należy do najgęściej zaludnionych państw świata. Gęstość zaludnienia wynosi 334 osób na km². 90% ludności skupia się na wąskich nizinach nadbrzeżnych i w kotlinach śródgórskich, które stanowią zaledwie 1/4 powierzchni kraju, gdzie zagęszczenie wzrasta do powyżej 1000 osób na km². W strukturze społeczeństwa dominują osoby w wieku produkcyjnym, 20–64 lata.  W połowie 2019 roku osoby powyżej 64 roku życia stanowiły 28,4% populacji Japonii, podczas gdy osoby poniżej 15 roku życia 12,1%. Oznacza to, że liczba dzieci jest ponad dwukrotnie mniejsza, niż liczba seniorów. Tak wyraźnej nadwyżki osób w wieku starszym w stosunku do dzieci nie ma w populacji żadnego innego kraju. Tuż po wojnie rząd japoński prowadził bardzo aktywną politykę gospodarczą,  budowano drogi, koleje,  prowadzono badania naukowe. Dzięki fenomenalnemu wzrostowi gospodarczemu już w 1967 roku Japonia stała się drugą ekonomiczną potęgą świata. W pierwszej połowie lat 80-tych XX wieku osiągnęła przewagę nawet nad gospodarką Stanów Zjednoczonych. Japoński cud gospodarczy stał się przyczyną powszechnego dobrobytu i bogactwa Japończyków. Był okres, że u nas też ktoś obiecał drugą Japonię. W 1991 roku pękła gospodarcza " mydlana bańka".  Załamaniu uległ japoński rynek papierów wartościowych, tracąc połowę swojej wartości, a nękane problemami banki japońskie podniosły stopy procentowe. Trwająca przez całe lata 90-te XX wieku recesja spowodowała wiele głośnych bankructw oraz znaczne zadłużenie społeczeństwa. Obecnie japońskie społeczeństwo boryka się, ze schorzeniami uchodzącymi za typowo cywilizacyjne. Spadek liczby narodzin dzieci, przepracowanie, a także choroby psychiczne, zwłaszcza depresje. Japonia jest krajem z największym na świecie odsetkiem samobójstw wśród dzieci i młodzieży. Jest jednak  nowoczesna japońska służba zdrowia zajmującae pierwsze miejsce na świecie pod względem nasycenia zaawansowanymi technikami medycznymi, w znaczny sposób dystansując inne państwa uprzemysłowione. W służbie zdrowia jest zatrudnionych około 2 mln osób, z czego 200 tys. stanowią lekarze, których większość /61,5%/pracuje w szpitalach prywatnych. Japonia jest atrakcyjnym celem turystycznym i świetnie do tego przygotowanym. Również dzieki turystyce ten kraj zwany Krajem Wschodzącego Słońca, tudzież Krajem Kwitnacej Wiśni, sprzedaje swoją wizję na cały świat. Ale czy to prawdziwy i jedyny wizerunek Japonii?  Yu Miri w swojej książce przedstawia inny, równoległy do tego pięknego, ale jakże smutny i tragiczny. Dzięki wspomnieniom Kazu, widzimy różne obrazki z życia  codziennego w  powojennej Japonii. Jej kulturę i obyczaje, o których niektórzy tylko wiedzą, nie mogąc w nich uczestniczyć z powodu braku czasu i pieniedzy. Bohater książki całe życie zmuszony był do pracy poza domem, poza rodziną, aby zapewnić  jej jako taki byt. Pomimo to starość spędza na ulicy. " Stacja Tokio Ueno" to historia o bezdomności i wykluczeniu, o Japonii, której nie znamy.

        

               Cytat z książki.

" Przeszłość to czas, który nigdzie nie ucieknie, bo już minął".

Kolejny cytat

 

" Łowczyni" - Kate Quinn

    

           Kate Quinn to amerykańska pisarka, autorka powieści historycznych. " Łowczyni " jest pierwszą i na razie jedyną książką tej autorki, którą przeczytałam. Książka jest fikcją literacką, w której autorka wykorzystuje fakty historyczne, a swoich bohatrów wzoruje na postaciach istniejących naprawdę. Fabuła książki rozgrywa się wokół rozliczeń ze zbrodniarzami wojennymi i działalnością "łowców nazistów".  Książka dzieli się  na kilka powiązanych ze sobą wątków, rozgrywających  się w trzech przedziałach czasowych. Każdemu z tych wątków przewodzi kobieta. Pierwszy to losy pochodzącej z nad Bajkału  pilotki Niny, nocnej wiedźmy, bohaterki Związku Radzieckiego. Druga to nastoletnia Jordan, dziewczyna z Bostonu, zafascynowana fotografią. Kiedy ojciec przedstawia jej swoją narzeczoną, dziewczyna jest zachwycona. Jednak z czasem zauważa  w tej cichej i pięknej wdowie coś niepokojącego. Próbując poznać przeszłość swojej macochy, Jordan odkrywa w swojej ciemni fotograficznej przerażającą tajemnicę. Ta prowadzi do kolejnych. Ian Graham i Tony Rodomowski, poświęcąją wszystko, aby dopaść " die Jagerin", nazistowską zbrodniarkę. Wszystko prowadzi do jednego celu i odkrycia tajemnic. Czyta się z zapartym tchem. 

Cytat na dzisiaj - Georg Bernard Show

                     " Zarówno optymisci jak i pesymiści wnoszą wkład w społeczeństwo. Optymista wynajduje samolot, pesymista spadochron"

                                                   Georg Bernard Show

 

Cytat na dzisiaj

 

Cuda 12 tytułów

     Czasem, będąc w trudnych sytuacjach,  mówiłam " Ktoś nad nami czuwał, by nie stało się nam nic złego". Wierzyłam, że mamy Anioła Stróża. Dzisiaj dodam, że w życiu nic nie dzieje się przypadkiem, bo czy to mógł być tylko zwykły przypadek. Gdzieś na poczatku grudnia zadzwoniła do mnie jakaś pani z propozycją zakupu książek o  " Cudach" niektórych świętych. Dwanaście książek, w promocyjny cenach, dla byłych klientów wydawnictwa z 50 % zniżką. Zgodziłam się na zakup, raczej na zasadzie, że nie odmówiłam, a nie że jakoś mnie to szczególnie interesowało. Po chwili  nabrałam nawet wątpliwości, czy to nie jakaś ściema, bo dane adresowe, które ta pani podała wydawało mi się, że nie powinny im być znane, bo wydawało mi się, że zakupy u nich robiłam bardzo dawno. Sprawdziłam telefon, okazał się być z grupy telematerkingowych. Zadzwoniłam więc bezpośrednio do wydawnictwa. Wszystko się zgadzało. Zamówienie było prawdziwe. Książki nadeszły przed świętami. Nie miałam czasu na ich przeglądanie, poza tym nie porywało mnie jakoś szczególnie do ich czytania.  Po jakimś czasie, jeszcze przed świętami zachorowała wnusia. Sytuacja była bardzo trudna. Sięgnęłam więc po jedną z książek dotyczącą świętej Rity, orędowniczki od spraw beznadziejnych. W książce były też różne modlitwy o wstawiennictwo świętej. Zaczęłam się modlić. Córka powiedziała mi, że tej nocy po raz pierwszy spokojniej przespała noc. Ogarnęło ją przeświadczenie, że wszystko będzie dobrze. Od poniedziałku ustąpiły wszystkie objawy, a od wtorku zaczęła poprawiać się krew. Wnusi wrócił apetyt i wigor. Czy zdarzył się cud? Nie otrzymywała żadnych leków poza  antybiotykiem i probiotyk. Wierzę, że pomogła święta Rita. Zaczęłam czytać, już nie wybiórczo, ale całą książkę. Słyszałam, że świeta Rita jest orędowniczką od spraw trudnych, ale dopiero z książki dowiedziałam się o niej co nieco, kim była, jak żyła. W książce opisane są liczne świadectwa cudów za jej pośrednictwem i modlitwy.

            Pozostałe książki są podobne. Przeczytałam wszystkie. Jest ich dwanaście, zebranych w specjalnym komplecie. Dzięki nim mogłam poznać najbardziej znanych świętych, Józefa, Antoniego, Ritę, Jana Pawła II, siostrę Faustynę, Ojca Pio, Maksymiliana Kolbego, Szarbela oraz Andrzeja Bobolę. Znany nam jest Jan Paweł II, czyn ojca Maksymiliana Kolbego, siostra Faustyna. Ale co wiedziałam o Antonim, oprócz tego że jest od zagubionych rzeczy, o Szarbelu?  Teraz się dowiedziałam i chyba chcę sie dowiedzieć więcej. Każdy tom 'Cuda" zawiera krótką biografię świętego, liczne  świadectwa o skutecznym orędownictwie oraz modlitwy za wstawiennictwem danego patrona lub patronki. 

             Każdego dnia martwimy się o wiele spraw, zdrowie, relacje rodzinne, pracę, potrzeby materialne, wychowanie dzieci. Nie ze wszystkimi problemami umiemy poradzić sobie samodzielnie. Wiele świadectw zawartych na stronach książek świadczy, że warto zwracać się do  świętych, którzy doskonale rozumieją nasze potrzeby i wstawiają się za nami u Boga.

  "  Życie ludzi komplikuje ich miłość własna, która szuka zadowolenia, upomina się o swe prawa, nie uznaje niepowodzeń, chwyta się rozmaitych sposobów, byle tylko zapewnić triumf ambicji'

cytat z książki " Cuda Świętego Józefa

Śniegiem posypało

                Mamy pierwszy śnieg tej zimy i nie widomo na jak długo, więc trzeba łapać okazję. Własnie wróciłam ze zdjęć mojego ogrodu. Jest szare i ponure niebo, ale ptaki przy karmiku śpiewają i śnieg dodał koloru. Niestety, to wcale nie jest taka puchowa pierzynka, ale trochę zmarzlina. Na gałązkach złotokapu wiszą małe sopelki.

Powrót do codzienności

       Święta dobiegły końca, a było trochę tych dni wolnych od pracy. Oczywiście dla pracujących. Mnie to już nie dotyczy, ale pamiętam jak kiedyś się to liczyło. Wolne, bez pracy, w domu, z rodziną i jeszcze nastrój z choinką, kolędami. Co prawda za trzy dni będzie jeszcze świeto Trzech Króli, potem dwa dni robocze i znowu weekend, ale generalnie można zaznaczyć już powrót do codzienności. Przez covidowe ograniczenia siedzieliśmy w domu, bez gości, wiec aby się nie nudzić trochę nawet szydełkowałam. Przecież zabawa to nie grzech, a ja robię to dla przyjemności. Jeszcze ten tydzień trochę sobie pofolguję, a potem pranie, prasowanie, sprzatanie, a może i do ogrodu można będzie wnet pójść. Jak będzie oczywiście sprzyjajaca pogoda, to się coś powycina, poprzycina, a z pewnością poplanuje. Może też coś podecoupaguję. A to zawieszki robione jeszcze sporo przed świętami. Jedna robiona już dawno, druga dorobiona później. Dwie wnusie, to i dwie zawieszki. 

Już mamy nowy 2021 rok

              Mamy już 2021 rok. Nowy, a właściwie tylko ciąg dalszy tego co było. Zmieniła się tylko jedna cyfra, przez co staliśmy się o rok starsi. My, a zwłaszcza świat. O północy było jedynie trochę głośniej. Fajerwerki było słychać, a mniej widać, bo była mgła. A może było ich mniej. Dzisiaj, po doświadczeniach minionego roku, bardziej niż zwykle zastanawiamy się, co przyniesie nam nowy. Jego początek w piatek. Znany mi przesąd mówi " w piątek zły początek". Dla mnie lata rozpoczynajace się w piatek nie przynosiły pecha, a raczej były szczęśliwe. Urodziła się w takim roku moja mama, moja córka, szczęśliwie przeszłam na emerytutę i rozpoczęłam nowe życie. Miniony rok, jakże trudny rozpoczął się w środę, a tragiczny 1939 w niedzielę. Zatem wchodźmy w ten nowy 2021 z nadzieją na lepsze.