Moje wiersze

              Z moich robótek, najchętniej robię teraz scrapkowe zeszyty. Kończę kolejny na bazie starego kalendarzyka o formacie b5 i mam już pomysł na następny. Tematem ma być jesień, czyli jesienne kolory i wiersze o jesieni. Postanowiłam więc ich poszukać, najpierw w swoich zasobach, czyli moje wiersze. I do jakiego doszłam wniosku? Takiej posuchy jak w tym roku , odkąd zaczęłam je pisać, nigdy nie miałam. Ten wstawiony na bloga niedawno był jedynym napisanym w tym roku. Kiedyś / 13 marca 2009 roku/, kiedy również wena nie była hojna, napisałam.

Kiedy pisze się wiersze?

W zachwycie, w uczuć rozkwicie,

W zmartwieniu, w cierpieniu,

Tylko nie w obojętności.

        To prawda, ogarnęła mnie obojętność, chyba w każdej dziedzinie. Czy jeszcze będę w stanie się obudzić?  Niby robię to i owo, ale nie ma w tym entuzjazmu, zachwytu. Co prawda nie ma też cierpienia, bo zmartwienia zawsze jakieś są. Bez nich nie ma życia.

         Dzisiaj przeczytałam wszystkie, nie tylko te o jesieni. A pisałam o wszystkim. 

Jak to kobieta

O dzieciach,

życiu,,

i wiośnie.

O zupach

pieczeniach,

jak ciasto rośnie.

O zdrowiu,

chorobach

i przemijaniu.

Są wiersze

o wszystkim,

też o kochaniu.

Radościach,

smutkach

i zimie.

Że byłeś,

jesteś

i już nie ma Ciebie

przy mnie.

-------------------------------------

Drogowskazy

Podążam cieniem swojego istnienia

Odkrywam w pamięci minione dni życia

gdzie radość brałam pełnymi garściami

na przemian ze smutkiem i trwożnymi dniami.

Tak dawno to było, a może i wczoraj

Przywołać nie zdołam wszystkiego w pamięci

Raz uśmiech, raz łezka się w oku zakręci.

Tu wspomnę poranki, tam ciepłe wieczory

Dni pełne słońca, a noce księżyca

Jakże się umiałam tym wszystkim zachwycać.

Były też smutki i rozpaczy chwile

Samotne serce rozpaczą rozdarte

Wszystkie te chwile są dziś wiele warte.

Tyle o sobie nauczyć się mogę. 

Niech drogowskazem będą na dalszą drogę.

-----------------------------------------------------------------

                 I może jeszcze taki z dawnych czasów.

Sen wyczaruję

Za oknem noc.

Księżyc w pełnej krasie uśmiecha się do mnie,

Wśród bezkresnych pustyń ciepłej pościeli

kładzie się zmęczenie.

Myśli sennie biegną,

Obok, zamiast Ciebie leży tęsknota.

Dotknę jeszcze Twojego uśmiechu

i wyczaruję sen.

Może, okrytej kołderką marzeń.

przyśnią się otulające ramiona.

Teraz poddaję się w objęcia Morfeusza,

W czyjeś przecież muszę.